Judaizm zaliczany jest do jednych z największych oraz najstarszych religii monoteistycznych. Data jego powstania i ukształtowania się w formie zbliżonej do dzisiejszej przypada na około dwa tysiące lat przed naszą erą. Religia ta jest uznawana przez Żydów za narodową, jej wyznawcy znajdują się jednak na całym świecie, a największe ich zgromadzenie to oczywiście Izrael oraz Stany zjednoczone, gdzie w dwóch tych miejscach ich łączna liczba przekracza dziesięć milionów wyznawców. Podstawą wiary judaistycznej jest uznawanie jednego Boga, który jest osobowym, niepodzielnym oraz wiecznym. Nie jest on uważany jedynie za stwórcę świata, ale jako także ciągły jego opiekun i swojego rodzaju nadzorca, który co jakiś czas komunikuje się z ludźmi, daje im znaki oraz symbole jak mają postępować. Bóg ten zawarł właśnie z ludem izraelskim wieczne przymierze, mianując go swym narodem wybranym, obiecując stałą ochronę i pomoc w trudnych chwilach w zamian za podporządkowanie się bożym nakazom. Judaizm jest religią, z której wywodzi się najpopularniejsze obecnie na świecie wyznanie, a mianowicie chrześcijaństwo.

Historia

Dokładne opisanie historii judaizmu z pewnością jest trudnym zadaniem, gdyż religia ta posiada już ponad cztery tysiące lat, przez ten okres w jej obrębie wydarzyło się wiele, ewoluowała ona i przechodziła przemiany. Jeśli chodzi jednak o jej genezę to wywodzi się z wierzeń ludów hebrajskich, które przechowywały tradycję o wędrówce Abrahama, który uznawany jest za ich przodka i którzy wierzyli w przymierze zawarte pomiędzy nim a Bogiem, który złożył obietnicę o przekazaniu swojemu narodowi wybranemu licznego potomstwa oraz kraju Kanaan we władanie. Znakiem takowego przymierza stało się obrzezanie. Centralizacja kultu miała miejsce tysiąc lat przed naszą erą z ręki króla Salomona, który wzniósł świątynie jerozolimską, po jego śmierci jednak królestwo uległo rozpadowi na dwa oddzielne królestwa, a mianowicie Izrael oraz Jerozolimę. W obu tych ośrodkach miejskich kapłani spisywali religijne teksty oraz te powiązane z prawem, które następnie ustanowione zostały trzonem hebrajskiej Biblii oraz żydowskiego prawa religijnego. W momencie kiedy królestwo Izraela i Judy upadło miejsce miały liczne odstępstwa od bożych przykazań, tak przynajmniej podaje tradycja. Upadek ten oznaczał między innymi zburzenie świątyni w Jerozolimie i okres niewoli.

Symbole religijne

Każda religia posiada swoje charakterystyczne symbole, czy też przedmioty, które kojarzone są właśnie z nią. W przypadku judaizmu będzie to przede wszystkim menora oraz gwiazda Dawida. Menora to nic innego jak siedmioramienny kandelabr, który już od ponad trzech tysięcy lat uważany jest za symbol judaizmu. Ten świecznik z zdobieniami używany był przez Żydów w Przybytku oraz na terenie świątyni w Jerozolimie. Według tradycji menora ma symbolizować gorejący krzew, który Mojżesz ujrzał na górze Synaj.

Gwiazda Dawida

Gwiazda Dawida, bardzo często nazywana jest także tarczą dawidową. Jest to jeden z najważniejszych symboli narodu żydowskiego oraz religii narodowej, jaką jest judaizm. Gwiazda ta składa się z sześciu ramion, jest więc heksagramem, który zbudowany jest z dwóch trójkątów zachodzących na siebie w pionie i odwróconych wierzchołkami. Symbol ten nie jest tak starym jak na przykład menora, występuje w tradycji żydowskiej już jednak od prawie tysiąca lat przed naszą erą. W starożytności gwiazda ta służyła jako talizman, później natomiast stała się symbole judaizmu, obecnie jest to także dodatkowo godło syjonizmu. Co do samej gwiazdy trwają różne sporty, niektórzy uważają ją nie za symbol religii żydowskiej, a tylko za znak posiadający wymiar czysto narodowościowy. Gwiazda ta będzie charakterystyczną dla państwa Izrael od dwudziestego wieku, gdyż od czasu tego stanowi godło tego państwa. Heksagram ma też swoje korzenie w elementach magicznych, gdzie znany jest w tym przypadku bardziej jako pieczęć Salomona.

Góra Synaj

Góra Synaj, inaczej zwana jest także Górą Mojżesza. Mieści się ona w Egipcie, a jej wysokość to ponad dwa tysiące metrów nad poziomem morza. Góra ta posiada bardzo duże znaczenie religijne zarówno dla judaizmu jak i dla chrześcijaństwa. To w tym właśnie miejscu, na szczycie góry Synaj, zwanej także górą Horeb, Mojżeszowi ukazał się anioł Boga Jahwe w płonącym krzewie i wydał mu polecenie, aby ten wyprowadził Izraelitów z Egiptu, w którym znajdowali się pod niewolą. Niespełna sto lat później przybył tutaj ponownie, gdyż głos z płonącego krzewu polecił mu aby w tym właśnie miejscu oddał cześć Bogu, tutaj miało miejsce także pojednanie Boga z ludźmi, zesłanie przez niego dziesięciu przykazań bożych oraz obietnica ochrony i czuwania nad narodem izraelskim. Jak więc wcześniej wspomniano miejsce te odgrywa bardzo ważną i znaczącą rolę jeśli chodzi o judaizm, narodową religię Żydów, z miejscem tym związana jest także religia chrześcijańska, która przecież od judaizmu bierze swój początek.

Postać Jezusa

Religia jaką jest judaizm, o wiele starsza od chrześcijaństwa, bardzo niewiele uwagi poświęca postaci Jezusa Chrystusa oraz jego misji. Dla wyznawców judaizmu Jezus nie jest ani Mesjaszem, ani też jego poglądy, a tym bardziej misja nie są zgodne z tym co przepowiadali prorocy. Żydzi uważają to za herezję, szczególnie dogmat, który twierdzi o boskości Jezusa jako jednej z trzech osób należących do trójcy świętej. W przeciwieństwie do islamu, który traktuje Jezusa jako proroka, judaizm nie uznaje ani jednego z aspektów jego działalności. Niektórzy teolodzy judaistyczni w ogóle wątpią w to, czy Jezus naprawdę istniał i czy był postacią historyczną, czy tylko legendarną. Istnieją jednak osobne grupy wyznaniowe, które łączą judaizm z wiarą w Jezusa jako Mesjasza. Wyznawcy tego właśnie kierunku nie są uznawani za Żydów przez pozostałych wyznawców tej właśnie religii. Również prawo cywilne w państwie Izrael nie uznaje ich za wyznawców judaizmu. Żydzi uważają, że Jezus nie może być mesjaszem, gdyż nie wypełnił on proroctw, które opisywane były przez Izajasza i Ezechiela, ten pierwszy twierdził bowiem, że Mesjasz należeć będzie do potomków króla Dawida w linii męskiej. Mesjasz miał dodatkowo odbudować świątynię, spowodować powrót Żydów do jednej wspólnej ojczyzny oraz rozpocząć epokę pokoju oraz sprawiedliwości.