Tym terminem określa się praktycznie wszystkie święta, które obchodzone są przez wyznawców właśnie judaizmu, jak i pozostałych niereligijnych Żydów w większości przypadków. Są one bowiem nie tylko o charakterze religijnym, ale i typowo obyczajowym, związanym z tradycjami tej grupy ludzi. Kalendarz żydowski rozpoczyna dziesięć Strasznych Dni, w których obowiązuje pokuta. Potem następuje Nowy Rok, czyli Rosz ha-Szana, inaczej Dzień Sądu. Koniec pokuty to Jom Kippur, czyli Dzień Pojednania i wielkiej zabawy. Potem następuje siedmiodniowe święto Namiotów Sukktor, po nim święto Radości Tory, czyli Simchat Tora. Wielka Pascha, czyli nasza Wielkanoc, to u nic święto Pesach. Upamiętnia ono wyjście Izraelitów z Egiptu. Kolejnymi świętami są między innymi: Święto Tygodni Szawuot, Święto Świateł Chanuka, Święto Purym i wiele innych. Dodatkowo obowiązują również inne terminy, święta, które bardziej związane są z dniami pomiędzy konkretnymi świętami lub związane są z konkretnymi tradycjami, które obowiązują w judaizmie.

Purim

Jest to święto obchodzone czternastego dnia miesiąca adar lub w drugim miesiącu adar odnośnie roku przestępnego. Upamiętnia ono uchronienie Żydów przed zagładą w perskim imperium Achemenidów za panowania Artakserksesa I. W dniu tym czyta się Księgę Estery w synagodze. Jednocześnie przy słowie Haman, wszyscy zebrani w synagodze hałasują, tupią i grzechoczą kołatkami. Potem spożywa się świąteczny posiłek. Najczęściej są to bułeczki słodkie z makiem, które określane są jako uszy Hamana. Trzeba też pić alkohol prawie do upadłego.

Jom kippur

Inaczej dzień ten określa się jako Dzień Pojednania. Jest to jedno z najważniejszych świąt żydowskich. Ma ono charakter pokutny. Czasami praktykowane jest również symboliczne biczowanie się. W innych regionach praktykuje się ofiarowanie koguta lub kury w zamian za winy ofiarującego, aby dostąpił on długiego życia w pokoju. Uczestniczy się w wieczornym nabożeństwie ubranym w tałesy. Trzykrotnie śpiewa się Kol Nidrei, następuje publiczne wyznawanie grzechów, wysławianie boskiego miłosierdzia, wspominanie zmarłych i wiele innych.

Chanuka

Inaczej piszę się to też jako Chanukka. Jest to święto trwające osiem dni zaczynając od dwudziestego piątego dnia miesiąca Kiszew. Ma ono upamiętnić powstanie Machabeuszy pod wodzą Judy Machabeusza. Najważniejsze w tym święcie jest palenie świateł, od jednego pierwszego dnia, dwóch dnia drugiego, aż do ósmego, kiedy zapalane są razem osiem świateł. Stosuje się do tego charakterystyczny świecznik określany jako chanukija z dziewięcioma ramionami. Świece zapalane są przez głowę domu, mężczyznę lub kobietę, a przedtem wygłasza się błogosławieństwa.

Rosz ha-Szana

Inaczej można pisać ową nazwę jako Rosz Haszana lub po prostu jako Nowy Rok. Jest to pierwszy dzień żydowskiego kalendarza. Ma on upamiętnić stworzenie świata i sąd Boży. Trwa ono najczęściej dwa dni, a w diasporze otwarty zostaje okres pokuty, który trwa aż do święta Jom Kippur. Naród żydowski staje ze skruchą przed Bogiem, oczekuje miłosierdzia i przebaczenia, a Szatan ukazuje dowody grzechów narodu izraelskiego. Bóg otwiera swoje księgi, gdzie zapisane są wszystkie czyny człowieka, aby wydać wyrok o nim.

Tamurz

Inną nazwą jest Siedemnasty dzień Tamuz. Jest to dzień postu. Rozpoczyna on trzytygodniową żałobę. Określane są one jako dni pomiędzy nieszczęściami. Mają one upamiętnić zdobycie i zniszczenie przez Nabuchodonozora Jerozolimy w szóstym wieku przed naszą erą. Według tradycji żydowskiej miało to miejsce pod koniec piątego wieku przed naszą erą. Jest to jedną z pomniejszych świąt żydowskich, jednakże powszechnie w tamtejszym środowisku znane i praktykowane. Cieszy się dużą popularnością między innymi ze względu na dzień postu, przeczyszczenia organizmu.

Pesach

Inne nazwy to Pajsoch lub Pejsach. Jest to święto obchodzone na pamiątkę wyzwolenia Żydów z niewoli egipskiej. Trwa siedem dni, a w diasporze osiem dni. Zaczyna się od czternastego dnia nisan. Pierwszy wieczór określany jest jako wieczór sederowy, najbardziej uroczysty moment życia żydowskiego. Spożywa się uroczystą kolację, czytana jest Hagada, która opowiada o wyjściu z Egiptu. Mają oni wtedy zakaz spożywania chleba na zakwasie. Pieczywo wtedy jest wykonane z macy, specjalnej mąki. Nie wolno też używać zwykłych naczyń kuchennych i sztućców, ale innych, które są rytualnie oczyszczone i służą tylko do tego święta.